Slikareva tajna

Zašto se i u XXI veku ne bi slikar osmelio da stvara kao ikonopisac, na podobije vrlih starih uzora, i nije li jedna od najboljih pouka drevnih majstora da je „slikarstvo nema poezija”?
Predrag Milošević u svom stvaranju pomno istražuje tehnološke procese velikih majstora, koji su omogućili slikarstvo vanredne pojavnosti, kakvo je ikonopisno, renesansno i barokno.
“Kada kažemo „tajne starih majstora”, pomislimo na brojne teorije koje mistifikuju slikarsku praksu u XV, XVI i XVII veku. Najveći doprinos toj mistifikaciji su prepričavanja, prepisivanja, prevođenja i preštampavanja zapisa o radu starih majstora. Dodatni zbunjivači su bili restauratori i konzervatori iz prethodnih epoha koji su olako tehnološki tumačili slike i površnim pristupom ih restaurirali. Ako pažljivije istražimo rad starih majstora, a pre toga uklonimo kitnjaste dodatke i zablude prepisivača s njim povezane, primetićemo posebnu brižnost i pažnju kojima
su stari majstori pripremali ulje. Jedna opšteprisutna zabluda današnjice je da se proizvodom sa etiketom laneno ulje može slikati, a još veća zabluda je da su stari majstori time slikali. Upotreba ulja u izvornom stanju pravi dosta poteškoća kao što su: sporo sušenje, neželjeni tragovi četke, tamnjenje i nabiranje bojenog sloja. Pokazalo se da su neophodne priprema i modifikacija ulja za slikarsku upotrebu. Može se reći da se u tom načinu kako se menjaju osobine ulju kriju neke od velikih tajni starih majstora”, objasnio je autor svoju nameru i cilj.“