Srednjovekovno papstvo

U širokom istorijskom rasponu od prvih papa pa sve do Bordžija i protestantskog raskola, profesor Baraklaf posmatra srednjovekovno papstvo kao istorijski fenomen koji se razvija i menja u skladu sa datim istorijskim okolnostima. Cilj mu je da pokaže kako se uspeh u izgradnji autoriteta i pravna i administrativna mašinerija nisu slagale sa duhovnim vođstvom jedne institucije koja se posle reforme uzdigla, a kasnije i sama postala prepreka reformama. Posle dva velika raskola u XI i XV veku proistekla je potreba za velikim promenama.

Drugim rečima, autora zanimaju velike dihotomije ­koje čine period srednjovekovnog papstva tako dramatičnim i poučnim. Analiza profesora Baraklafa obuhvata period od petnaest vekova i zasnovana je na opsežnom istraživanju u vatikanskim arhivama i drugim velikim bibliotekama. Ovo delo je osvežavajuće originalno u svojoj proceni i neprestano iznenađuje čitaoca sposobnošću da na poptuno nov način rasvetli čak i dobro poznate istorijske epizode.

Džefri Baraklaf (1908–1984) bio je engleski istoričar, specijalizovan za srednjovekovlje i istoriju Nemačke, profesor istorije srednjeg veka na Univerzitetu u Liverpulu, profesor i istraživač na univerzitetima u Londonu, Kaliforniji i Kraljevskom institutu za spoljne poslove, profesor savremene istorije na Oksfordu, predsednik Udruženja istoričara, kao i urednik kultne istoriografske edicije „Evropska civilizacija” Izdavačke kuće „Temz end Hadson”.

Iako prvobitno stručnjak za srednji vek, Baraklaf je s vremenom počeo da se bavi i studijama svetske istorije. Okrenuo se proučavanju geografije, društvenih i ekonomskih razdoblja, carstava, trgovine i plemenskih organizacija kao istorijskih jedinica za koje je smatrao da najjasnije povezuju prošlost sa sadašnjošću ili, naprotiv, okončavaju taj kontinuitet. Korišćenje ovih metoda omogućilo mu je da skicira obrise svetske istorije, određujući njene uspone, padove i prekretnice. Autor je 30-ak istoriografskih dela.