Sanskritska gramatika

Sanskritom – sti. Sam-skrta, “pripravljen, ispravan, uobličen za sveštenu upotrebu” – naziva se klasična forma staroindijskog koja je, normirana trudom gramatičara, ostala upotrebljiva do današnjeg dana kao jezik književnosti i nauke. Ta norma izrasla je iz staroindijske jezičke predaje, koja počinje sa himničkim zbornikom Rig-vede; preko mlađe vedske književnosti, pesničkih i teološko-filozofskih tekstova, idući ka epu, ona postepeno dostiže onaj oblik, koji se utvrdio kao “sanskrit”. Razlika između sanskrita i starijeg vedskog jezičkog stupnjaj ne leži u oblasti glasnovnih promena, već sanskrit pokazuje gubitak gramatičkih oblika i kategorija, kao i pad u zaborav ili drugačiju primenu pojedinih reči starijeg jezika.