Dnevnik i pisma prijatelju. Misli o polnom problemu

Ime Oto Vajninger postalo je za noć slavno i ozloglašeno. Ovog mladog bečkog filozofa, što je u 23.godini jednim metkom završio svoj život, mnogi ljudi smatrali su za histeričnog mladića koji se nemirno i brzo kretao od jedne krajnosti do druge, da napokon u jednoj antifeminističkoj, žučnoj knjizi ispolji svoje naučno vjeruju kao jednu razuzdanu karikaturu od nemogućih tvrđenja. A bilo je ljudi, ozbiljnih, mislenih, mudrih ljudi koji su u Vajningeru nazreli jednu genijalnu pojavu neobične dubine. 1903. rođena je modena karakterologija: u maju je objavio svoje delo “Pol i karakter” koje i nakon jednog veka pleni čitaoce svojom dubinom i posebnošću. Iz skromne rukopisne zaostavštine, pred vama su Vajningerov “Dnevnik” i “Pisma prijatelju” koje mogu osvetliti neke nepoznate ili mračne kutove njegove ličnosti. U istoj knjizi sabrane su i njegove misli o polnom problemu, koje su u nekom smislu, bile skica za njegovo glavno delo “Pol i karakter”.