Барбарогеније – Antibarbarus

Barbarogenije-Antibarbarus je delo koje oživljava ličnost i poslednje godine života čuvenog Ljubomira Micića, pesnika, prozaiste i osnivača književno-umetničkog pokreta zenitizam između dva svetska rata.Osnivač je i časopisa Zenit u kome su sarađivali mnogobrojni domaći ali i strani umetnici (Crnjanski, Vinaver, Petrović, Tokin, Matić, Majakovski, Jesenjin, Blok, Pasternek, Kandinski, Maljevič, Pikaso, Modiljani…).

Barbarogenije-Antibarbarus je poližanrovsko delo, na razmeđi biografskih zapisa-beleški i romanesknog štiva; autor se didaktički igra u prostoru koji je žanrovski ograničen pseudo-naučnom studijom i realističkim romanom, povezujući i preplićući činjenice i glasine, u cilju reinterpretiranja lika tvorca zenitizma. U tom procesu on koristi opsežnu građu, od akademske i arhivske, pa sve do pisama, sećanja savremenika, ili pak posrednih izvora kao što su novinski članci, naučne studije ili popularna esejistika, pa u svom literarnom eksperimentu koristi i sekundarne ili tercijalne izvore, trudeći se da spoji i pomeša činjenice, glasine, manje poznate detalje i pretpostavke u vezi sa svakodnevnicom umetnika, ali i njegovim odnosom prema umetnosti, drugim književnim pokretima i savremenicima (ali i odnosom tadašnjih vlasti prema njemu).

Tužan kraj ovog pomalo zaboravljenog i često skrajnutog umetnika amblematičan je primer nebrige jugoslovenskog i kasnije srpskog društva o istaknutim umetnicima koji čine deo književno-umetničke baštine. Mada, treba istaći da smo svedoci da u dvadeset prvog veku, ponovo oživljava interesovanje književne javnosti za delo i život Ljubomira Micića. Doprinos ove knjige je što pokušava, u ograničenom polju svog delovanja, da književnim sladokuscima i radoznalim čitaocima neposredno približi život i ličnost ovog avangardnog umetnika

Nenad Župac