Dok je sunca i meseca

“Ova poezija nije lirika uljuljkivanja u harmoničnom doživljaju sveta, ili u kontemplativnoj nadmoći pesnikinje nad svetom, niti teži prvenstveno metafizičkim uvidima. Poezija Danice Vukićević izvire iz spoja egzistencijalnog grča i aksiološke napetosti o kojem neprestano svedoči na različitim nivoima vlastitog iskustva, od rodnog pitanja do duha vremena i problema društvenog statusa pesnika. Otuda rastrzanost, gorčina i pobuna, fragmentarnost i skepsa, jer pesma postaje „radikalna praksa radikalnog života“. Pesma postaje kolaž sastavljen od različitih iscepkanih delića junakinjinog iskustva, u kojem dominiraju zabrinutost, razočaranost, stres, i gde se jedine umirujuće tačke naslućuju u odnosu kćerke i majke, što i jeste jedan od važnih motiva ženskog pesništva. Upravo iz ovog odnosa kćerka-majka, izvire ono životno i toplo, ona nežna emocija puna brige i l?ubavi koja stoji opozitno prema gorčini i rezignaciji koje dolaze iz okrenutosti prema društvu i svetu.”
(iz pogovora Đorđa Despića)