Imperativ novuma : Prvi svetski rat u srpskoj i angloameričkoj međuratnoj prozi

Prvi svetski rat se često ističe kao presudni događaj XX veka i trenutak koji je, kao seizmička linija, podelio istoriju na dve celine, ali je on, osim svakodnevnog života, izmenio percepciju nsopstva i uticao na književnost koja nastaje na njegovim ruševinama. Ta književnost se u velikoj meri zasniva na insistiranju na novim formama, temama, motivima i oblicima, a ta težnja ka inovaciji vidi se kao imperativ novuma koji je evidentan kod autora srpske, engleske i američke međuratne proze – Miloš Crnjanski, Stanislav Кrakov, Dušan Vasiljev, Dragiša Vasić, Rastko Petrović, Isidora Sekulić, Ernest Hemingvej, Vilijam Fokner, Virdžinija Vulf, Rebeka Vest, Džon Dos Pasos i Ford Madoks Ford – koji se nalaze u središtu ove studije.

Dragan Babić (Кarlovac, 1987), osnovne, master i doktorske studije završio na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu. Bavi se esejistikom i književnom kritikom, glavni je urednik časopisa Dometi i programski urednik Somborskog književnog festivala. Objavio je dve zbirke Tviter priča (2014. i 2017), priredio knjigu Proza o prozi: fragmenti o kratkoj priči Davida Albaharija (2017), antologiju Sićušne priče: srpska mikro-priča (2021) i panoramu Poslednja Atari generacija: panorama novosadskih prozaista generacije osamdesetih (2021).