Indijska trilogija

Jerun Brauers je ne samo rođen u Indoneziji, već je na ostrvima Java i Borneo u prvoj deceniji života doživeo Drugi svetski rat, japanski logor, početak indonežanske borbe za oslobađanje od kolonijalne vladavine i odluku porodice Brauers o repatrijaciji, koju on naziva depatrijacijom. Indonezija je tada nazivana ,,Indija“ ili Nizozemska ,,Indija“ (Nederlands Indië) ili Istočna Indija (Oost Indië), za razliku od britanske kolonije Zapadne Indije, Indije.

„Indijsku“ trilogiju čine tri romana s različitim datumima nastanka: Potonulo (1979), Prigušeno crveno (1981) i Potop (1988). Prvi deo posvećen je godinama najranijeg detinjstva provedenog u Bataviji (Džakarta), idiličnim godinama u periodu zvanom ,,tempo dulu“ (ostrvo snova), pre japanske invazije. Drugi deo Prigušeno crveno opisuje godine provedene u japanskom logoru do 1945. godine i iskustva koja će biti presudna u njegovom životu. U trećem delu Potop opisane su posleratne godine na ostvu Borneo, početak indonežanske borbe za nezavisnost, odlazak iz luke Balikpapan 1947. godine i prelaz preko polutara na putu ka novoj domovini kiše i snega, deset godina provedenih u katoličkim internatima i sva potonja lutanja koja autor, kao moderni Orfej, metaforčki naziva silaženjem i nestajanjem u dubine u potrazi za izlazom iz sopstvenih lavirinata.

Roman Potop ima posebno mesto ne samo u trilogiji, već u celini Brauersovog opusa i autor ga smatra svojim najznačajnijim delom u kome su „sadržane sve moje knjige”.

Izvod iz knjige