Krleža i Srbi

Smatram važnim da se baš u ovakvom jednom smutnom vremenu pojavi knjiga o Krleži, kao što je Popovićeva: nepretenciozna u davanju sudova i ocena – u pravom smislu nepristrasna hronika koja govori jezikom pisca samog i bliskih mu ljudi i iz koje se mogu upoznati sve oscilacije Krležine prema srpskim intelektualcima, prema Srbima i Srbiji, prema Beogradu i slično.

Važno je danas skrenuti pažnju na Krležino nastojanje da se povezuje sa istaknutim Srbima, književnicima i političarima, pa makar to bilo i na štetu njihovog naroda, pošto se jedino tako može steći uvid u zbivanja u kulturi i politici nekadašnje Jugoslavije i razumeti ono do čega je došlo posle njenog raspada.

Radovan Vučković< br>

Knjiga beogradskog književnog historičara i opsesioniranog kronografa Radovana Popovića prati, godinu za godinom, od 1912. pa do 1981, Krležine posjete Srbiji, refleksije o toj zemlji, sukobe i druženja, te sve detalje u piščevoj životnoj i literarnoj kronologiji koji se tiču srbijanske javne scene… On ne iznevjerava poziciju iznimno diskretna promatrača… Popović ostaje pažljiv kako dostojanstvu svoga glavnog junaka, tako i prema činjenici da i budalaštine znaju biti povijesno relevantne… Autor ove knjige nikada se ne pojavljuje kao arbitar, nit čitatelju kaže šta on zapravo misli o Krleži i Srbima, nego poput dobra suca u nogometnoj utakmici, nevidljivo uđe i jednako nevidljiv izađe iz svoje knjige…

Miljenko Jergović