Ljudska prava u hrišćanskoj tradiciji

Generalna skupština Ujedinjenih nacija je na sednici održanoj 1981. usvojila Deklaraciju o eliminaciji svih oblika netolerancije i diskriminacije zasnovanih na religiji ili verovanju, čiji su temeljni postulati već zapisani u Univerzalnoj deklaraciji o ljudskim pravima i Međunarodnom ugovoru o ljudskim pravima. U ovom zborniku nalaze se tekstovi koji se na temelju ove deklaracije na različite načine bave teološkim, političkim, pravnim, filozofskim i sociološkim aspektima ideje ljudskih prava u svetlu učenja tradicionalnih hrišćanskih crkava. Pored teksta

pomenute deklaracije, u ovoj knjizi se nalaze dva priloga koja objašnjavaju odnos pravoslavne i katoličke crkve prema ideji ljudskih prava – “Osnovi učenja Ruske pravoslavne crkve o dostojanstvu, slobodi i ljudskim pravima” i “Učenje Rimokatoličke crkve o ljudskim pravima”, kao i niz autorskih tekstova. Od autorskih priloga, tu je tekst Toma Vukšića o katoličkom gledanju na neka pitanja ljudskih prava i dužnosti, zatim prilozi Vladana Perišića o nekim teološkim, naročito pravoslavnim aspektima tumačenja ljudskih prava, među koja se uključuje i “čovekovo pravo da postane bog”, odnosno tumačenje ljudskih prava sa bogoslovske tačke gledišta i u svetlu patrističke antropologije; Radovan Bigović i Zoran Krstić problemski govore o ljudskim pravima s gledišta Pravoslavne crkve, Zoran Devrnja o odgovornosti crkvenih institucija u procesu formulisanja i zaštite ljudskih prava, a Tatjana Radić o odnosu prava deteta u kontekstu sociologije detinjstva i sociologije hrišćanstva. Pored ovih tekstova, u knjizi se nalaze još i prilozi Hristosa Janarasa, Konstandinosa Delikonstadisa, Joanisa Petrua i Dejvida Litla koji iz različitih uglova govore o ljudskim pravima i njihovim tumačenjima u svetlu hrišćanske tradicije.