Napuštajući Menhetn Bič

Nakon duge pauze posle romana „Vreme je siledžija“ za koji je dobila Pulicerovu nagradu, Dženifer Igan nam predstavlja naizgled sporiji roman konvencionalne forme i zavodljivo inkluzivnog stila. Ana Kerigan, kojoj neustrašivi individualizam omogućava da postane prva devojka ronilac u istoriji Mornarčkog brodogradilišta u Bruklinu, njen otac Edi, skrhan problematikom pomirenja moralnog kompasa sa dužnostima glave porodice i Dekster Stajls, smrtonosno pragmatični gangster zapljusnut talasima egzistencijalne krize, centralni su zamajci mehanizma ovog minucizno istraženog narativa koji se prostire od vrhunca Velike depresije do prelomnih godina Drugog svetskog rata, od njujorških dokova i noćnih klubova do pučine Indijskog okeana. Preuzevši osnovnu strukturu i atmosferu noir trilera, Igan strpljivo i majstorski nadograđuje pitanja o ličnom i nacionalnom identitetu, realnostima ekonomskih sistema i njihovoj održivosti, kao i bezvremene probleme srama, ambicije, ponosa i večnog zova lutanja i slobode. Stvorena sa opravdanim samopouzdanjem zrele umetnice, sigurne u svoje sposobnosti i neuplašene da otvoreno prizna i razigrano preispita svoje uticaje, ova knjiga nam nudi besprekorno prepletene prustovske monologe o prirodi sećanja, melvilovske kontemplacije o simbolici mora, čendlerovske napete misterije i mnoštvo varljivo tihih i neskriveno grandioznih momenata neočekivane melanoholije i ushićenja.

Dženifer Egan (1962) je američka autorka koja trenutno živi u Bruklinu. Njen roman „Vreme je siledžija“ osvojio je Pulicerovu i National Book Critics Circle nagradu za fikciju u 2011. godini. Egan je rođena u Čikagu, ali je veći deo svog detinjstva provela u San Francisku. Diplomirala je Engleski jezik i literaturu na Univerzitetu Pensilvanija. Postoji jedna zanimljiva epizoda iz njenog apsolventskog perioda, pored akademskih dostignuća: ona je, naime, bila u kratkotrajnoj vezi sa Stivom Džobsom, koji je instalirao jedan od prvih Mekintoš računara u njenoj sobi. Nakon dipomiranja, provodi dve godine na Sent Džon koledžu, instituciji pri Kembridžu, pod pokroviteljstvom Tajron stipendije. U to vreme je objavljivala kratke priče u Njujorkeru, Harper magazinu, Zoetrop magazinu i drugim periodičnim izdanjima, dok se njeni novinski članci redovno pojavijuju u Njujork Tajmsu.