Norveška priča

U Norveškoj priči se nalaze odabrani odlomci dela norveških pisaca objavljenih na srpskom jeziku, kao i nekoliko odlomaka na srpsko-hrvatskom (prevodi nastali u kontekstu jugoslovenske književnosti) i hrvatskom jeziku (Antologija norveške kratke priče koju je priredio Bekim Sejranović). U Norveškoj priči je sem norveških, zastupljeno i nekoliko srpskih autora (kao i bosansko-hercegovački pisac Bekim Sejranović koji je Ljepši kraj objavio za izdavačku kuću u Srbiji) koji tematizuju prostor Norveške i koji su, svojim delom, uz već odomaćen doživljaj Norveške kao čiste i civilizovane Evrope, daleke zemlje vikinga i trolova, uticali na recepciju norveške književnosti u Srbiji. To su Vida Ognjenović i Ljubiša Rajić i, naravno, Isidora Sekulić čiji je putopis u velikoj meri oblikovao sliku Norveške u srpskoj kulturi.

Odlomci zastupljeni u Norveškoj priči različite su dužine, različitih stilskih i žanrovskih određenja: od lirskih pesama, pripovedaka, romana i eseja i stručne literature namenjenih literarnim znalcima, preko priča i bajki pisanih za decu do popularnih detektivskih, krimi priča. Sačuvan je jezik i pravopis prevoda (originalnog teksta), s tim što je u svim tekstovima pismo latinično.

Boraveći u neobičnoj zemlji drevnih Vikinga, bajkovitog pejzaža, razuđene obale, čudesnih fjordova (veličanstvenih u svojoj monstruoznosti), još nestvarnijih lednika i moćnih šuma, u zemlji drvenih kuća i drevnih priča o trolovima, patuljcima, vilama i vešticama, zaželela sam da svoje iskustvo podelim sa drugima. Da o toj zemlji progovorim rečima pisaca koje sam čitala i objektivom foto-aparata kojim sam pokušavala da zaustavim “izgubljeno vreme”. (Ljiljana Maletin Vojvodić)