Ogledi o regionalnom identitetu

Istraživanja koja su predstavljena u ovoj knjizi naglašavaju značaj diskurzivnih praksi i diskurzivnih struktura u analizi procesa regionalizacije. Jedan od načina da razgrnemo površine različitih skupova društvenih praksi koje nazivamo regionalizacijom, nametnuo je početnu opštu problematiku – istraživanje odnosa diskursa i društvene stvarnosti. Taj odnos smo pokušali da operacionalizujemo upravo zahvaljujući pojmu regionalizacije. Pa ipak, pitanje raz-graničenja i analize društvenih praksi, odnosno njihove regionalizacije je par excellence sociološko pitanje i ono uključuje istraživanje različitih nizova pravila i zakonitosti zahvaljujući kojima se odvijaju uključivanja i isključivanja, odnosno stvaranje razlika u društvenom životu. Pojam regionalizacije u kontekstu ovog istraživanja, dakle, odnosi se na činjenicu da društvene prakse uvek već jesu povezane sa drugim društvenim praksama, ali da se njihovo analitičko razgraničenje i izdvajanje kao društvenog procesa, oslanja na pretpostavku o društvenom činu dijakrize, odnosno na varijabilnost i arbitrarnost diskontinuiteta u društvenom poretku. Prva opšta pretpostavka ovih istraživanja jeste da regionalizaciju možemo shvatiti kao modus artikulacije diskursa i društvenih praksi. Drugim rečima, regionalizacija predstavlja diskurzivnu strategiju i odnosi se na različite društvene tehnologije institucionalizacije diskursâ u i o određenom području stvarnosti. I to, zahvaljujući „moći otkrivanja“, odnosno putem normiranja, vrednovanja, (de)legitimizacije i drugih društvenih mehanizama. Regionalizacija se takođe može razumeti kao način društvene artikulacije i posredovanja znanja…