Panični poremećaj : farmakoterapija & kognitivno-bihejvioralna terapija

U knjizi je izložen pregled etioloških modela paničnog poremećaja koji uključuju neuroanatamsku hipotezu, genetske faktore, kognitivne teorije, uslov-ljavanje, socijalne faktore u detinjstvu, teoriju vezivanja, psihodinamski i psihoanaliticki koncept. Aktuelno, dominantan je etiološki model Gormana i sar. (2000) koji ukazuje da panični pacijenti imaju genetski uslovljenu abnormalnost u moždanim centrima za strah, koja ih čini osetljivim za traumu, naročito onu koja uključuje separaciju i prekid emocionalnog vezivanja. Abnormalnosti mogu imati razlicite forme, uključujući toničku autonomnu hiperaktivnost ili neurokognitivni defekt koji onemogućava adekvatnu interpretaciju signala straha i/ili adekvatni kortikalni povratni spreg koji bi ograničio anksioznost i panične reakcije. Skorašnji traumatski životni događaj može inicirati početak paničnog poremećaja. Tako, inte-rakcija između životnog stresa i genetske vulnerabilnosti može biti ključni uzrok paničnog poremećaja kod odraslih.