Potop

Nekonvencionalan, samouvjeren, buntovni slikar lucidnog duha i eksperimentalnih formi, Damir Karakaš jedna je od najneobičnijih pojava u južnoslovenskim književnostima. Njegov fiktivni svijet približava se stvaralačkom konceptu Miodraga Bulatovića, bogatu metaforiku i izražavanje simbolima nasljeđuje od Wolfganga Borcherta, jezičko majstorstvo od Petera Handkea, dok umjetnička platna Karla Sirovyja oblikuju autorove vizije sna i polusna. Kao što je Miodrag Bulatović ostao zapamćen kao začetnik lične književnosti, odnosno literature koja je za njega bila lični izraz, tako je Karakaševo „ja“ neodvojivo od fiktivnog svijeta koji modeluje. Iz tog razloga, bulatovićevska magija opisivanja realnosti irealnog i tajanstvenost Sirovyjevih akvarela osnovna su poetička obilježja Potopa.

Usamljeni pobunjenik poput Bulatovića, istovremeno tradicionalan i moderan književni stvaralac, Damir Karakaš umjetnik je nezaustavljive stvaralačke energije, čudesne snage literarnog genija, koji stvara „strategijom imaginacije protiv očajanja“ (Ihab Hasan). Ovaj Ličanin potvrđuje da je, upravo, imaginacija odlika njegove erudicije, koja se pronalazi pisanjem, pa „erudicija shvaćena kao vrhovna imaginacija“ odraz je jedinstvenog pripovjedačkog zdanja kakav je roman Potop.

Dr Marijana Terić

Damir Karakaš (Lika, 1967), jedan je od najcenjenijih književnika u regionu, dobitnik uglednih domaćih i međunarodnih književnih nagrada (Premio Itas Italija, Književna nagrada t-portala za najbolji hrvatski roman, nagrada Fric, Meša Selimović, Petar Kočić. . .). Preveden je na desetak jezika, dela mu se izvode na domaćim i evropskim pozorišnim scenama, a po njegovim romanima pišu se scenarija za filmove. Živi u Zagrebu. Otac je triju kćeri.