|
||||||||||||||||||
Priča Јevrejina lutalice
1.749,00 din.
U Veneciji, preko puta Duždeve palate i Crkve San Đorđo Mađore, misteriozni stranac zaljubljenom paru priča o hrišćanstvu, istoriji Rima, značajnim srednjovekovnim i renesansnim događajima, Vikinzima, Stendalu, Gogu i Magogu, Svetom Franji Asiškom, Kublaj-kanu, Kolumbu… otkrivajući im svoju verziju istorije sveta. Ovaj tajanstveni pripovedač zapravo je mitski Ahasfer, Jevrejin koji je odbio da udeli vodu Hristu na putu ka Golgoti i koji je stoga proklet na večni život i lutanje. Priča Jevrejina Lutalice razvija ovaj apokrif u pripovest o ljudskoj istoriji, smislenoj i besmislenoj, prokletoj od samih početaka, a opet ponekad punoj radosti i ljubavi. Učestvujući u brojnim istorijskim događajima ili im svedočeći, Jevrejin Lutalica postaje simbol njihove nespoznatljivosti, a njegova priča ostavlja čitaoca zapitanim nad poznatom istorijom, mitološkim obrascima i civilizacijskim matricama.
Sažimajući celokupno iskustvo sveta u dijalozima između različitih epoha, autor romana podriva smisao i tajnu tema koje opsedaju čoveka. Objavljena 1990. godine, Priča Jevrejina Lutalice oživljava mit univerzalan poput mitova o Don Žuanu, Šajloku, Prometeju, Faustu, večnim slikama svetske književnosti.
Žan d’Ormeson (1925–2017), pisac, filozof i novinski urednik, značajna je ličnost javnog i kulturnog života Francuske. Diplomirao je filozofiju na pariskoj École normale supérieure, a potom radio kao ekspert Uneska. Od 1949. piše za najuglednije francuske listove, a 1974. postaje direktor lista Figaro. Član Francuske akademije postaje 1973, a nakon smrti Kloda Levi Štrosa, 2009, njen predsednik, a potom i član s najdužim stažom. Dobitnik je Nacionalnog ordena Legije časti i brojnih francuski književnih priznanja, među kojima se ističe Velika nagrada Francuske akademije za roman Slava Carstva (1971), a jedna od prestižnih francuskih nagrada za književnost nosi njegovo ime.
D’Ormeson je autor oko 40 dela. Osim romana Priče Jevrejina Lutalice (1990; Dereta, 2023), ističu se L’Amour est un plaisir (1956), Au plaisir de Dieu (1974), Bog ‒ život i delo (1981), Album Chateaubriand (1988), La Douane de mer (1994), Voyez comme on danse (2001).
Povezani proizvodi
-10%
Rasprodato
Rasprodato
-10%
Noviteti
