Religija

Religioznost po svojoj specifičnoj suštini, u svom čistom, od svake „stvari“ oslobođenom biću, jeste život. Religiozan čovek jeste neko ko na jedan određen i jedinstven način živi. Njegovi duševni procesi pokazuju jedan ritam, jedan smisao, jedan poredak i meru u odnosima pojedinačnih i duševnih energija i on se upravo zahvaljujući njima iz osnova razlikuje od teorijskog, umetničkog i praktičkog čoveka kao takvog. Sve je ovo, međutim, proces, a ne još tvorevina. Da bi nastala objektivna religija koja se može opisati, potrebno je da život, odnosno funkcija, zahvati sadržaje i da ih oblikuje, isto kao što i apriorne kategorije saznanja oblikuju teorijski svet. Kao što kategorije razuma čine saznanje mogućim, mada one same nisu saznanje, tako i religijske forme greha i izbavljenja, ljubavi i vere, odanosti i samoodređenja omogućuju životno kretanje religije, mada same po sebi još nisu religija, isto tako malo kao što ni sadržaj koji će tek biti uzdignut u religijsko, sam po sebi još nije religija…Religioznost kao unutrašnje ustrojstvo života, kao neuporediv način funkcionisanja određenih egzistencija, osvaja za sebe tek nakon lutanja kroz sadržajnu mnoštvenost sveta jednu supstancu koju sebi stavlja nasuprot. Naspram subjekta religije stoji svet religije…