Svoj među tuđima i tuđ među svojima : sudbina ruskog oficira i jugoslovenskog generala Fjodora Mahina

Rođen je u tradicionalnoj kozačkoj oficirskoj porodici u Sibiru, napredovao je u činovima kao frontovski oficir u Prvom svetskom ratu. Po izbijanju revolucije je stupio u najcrveniju partiju – kod social-revolucionara odnosno „esera“. Posle Oktobarske revolucije je prišao boljševicima kod kojih je pravio karijeru „vojnog specijaliste“ – oficira pod komesarskom kontrolom. U novom naglom zaokretu prešao je na stranu „esera“, koji su se u tom trenutku već udružili sa belom gardom i predao je grad Ufu antiboljševičkim snagama. Bio je uspešan komandant antiboljševičkih snaga u Povolžju u leto i jesen 1918. Ipak nemirnog duha ponovo se uključio u zaveru – protiv lidera belogardejskog pokreta admirala A. V. Kolčaka i atamana A. I. Dutova, zbog čega je izgubio komandni položaj i morao je da beži iz Rusije u emigraciju.

Pokušao je da se eksponuje u revolucionarnom duhu još jednom i bio je umešan u tajni rad esera na podršci Kronštatskom ustanku, pobune mornara u samom srcu boljševičke revolucije, u vojnoj luci kod Petrograda.

U emigraciji skrasio se skrasio u Francuskoj ili Čehoslovačkoj – utočištima ruskih levih i „ružičastih“ emigranata, već je kao predstavnik organizacije Zemgor, koja se nalazila pod čvrstom kontrolom esera, stigao u Jugoslaviju, gde su se koncentrisali monarhistički orijentisani učesnici Građanskog rata i članovi njihovih porodica. U ovom neprijateljskom okruženju uspeo je da dobije simpatije birokrata iz centralnog aparata Ministarstva spoljnih poslova Jugoslavije, koji su mu pružali podršku dvadesetih i početkom tridesetih godina. Posle zavođenja šestojanuarske diktature sreća se ponovo okreće leđa F. J. Mahinu, koji je izgubio finansijsku podršku vlade jugoslovenskih diplomata. Utom u Beograd je stigao V. Pravdin – tajni agent sovjetske spoljnoobaveštajne službe, sa kojim je nemirni kozački pukovnik uspostavio veze, i od njega i bio vrbovan za rad u NKVD. Aktivno se bavio javnom komunističkom i prosovjetskom agitacijom sve do izbijanja Drugog svetskog rata. Okupio je oko sebe krug levičarski raspoloženih ruskih mladića, koji su postali okosnica ilegalne organizacije – Saveza Svojetskih Patriota tokom nemačke okupacije. Posle nemačke okupacije otišao je iz Beograda za Crnu Goru, i nakon toga nekoliko nedelja proveo je u štabu četničkog vođe Draže Mihailovića, Na kraju je prešao kod partizana i sve do kraja rata bio je u Vrhovnom štabu NOVJ.

Napravio je vrsnu karjeru u Jugoslaviji, bio je osnivač istorijskog odeljenja VŠ NOVJ (budućeg istorijskog instituta Narodnooslobodilačke vojske Jugoslavije). Završio je rat sa zvanjem general-pukovnika NOVJ, bio je deo zvanične jugoslovenske delegacije u Moskvi 1945. Preminuo je u prvim mesecima posle rata. Sahranjen je u aleji narodnih heroja na Novom Groblju. Sve te ličnosti u sebi je spojio jedan čovek čiji je životni put rekonstruisan u ovoj knjizi na osnovu dokumenata ruskih i inostranih arhiva.