Tajna veza : Između psihologije i književnosti

Psihoanalitički metod kao dubinski, dinamički, detektivski i kritički pristup zagonetnim pojavama prikladan je za odgonetanje literarne tvorevine i njenih skrivenih značenja. To je razumljivo jer svako književno delo nešto otkriva, ali istovremeno nešto od presudne važnosti skriva ili tek nagoveštava. Na terenu istraživanja literature psihoanalizu možemo odrediti kao veštinu tumačenja skrivenog smisla teksta.

Žarko Trebješanin rođen je 1950. godine u Beogradu, gdje je i diplomirao i doktorirao na Odsjeku za psihologiju na Filozofskom fakultetu. Proučava i piše o problemima psihologije ličnosti, socijalne psihologije, psihoanalize, analitičke psihologije, psihologije književnosti, političke psihologije, etnopsihologije i folkloristike. Najviše je posvećen izučavanju teorija ličnosti, posebno Frojdove, Jungove, Adlerove, Maslovljeve, Olportove i Fromove. Učestovao je kao saradnik i rukovodilac projekata u naučnim i stručnim projektima Instituta za psihologiju. Autor je projekta stručne edukacije iz psihologije predstavnika nevladinih organizacija. Osnivač je i urednik biblioteke «Psihologija za radoznale» (Zavod za udžbenike, Beograd). Bio je predsednik Saveza psihologa Jugoslavije i glavni urednik Psiholoških novina. Dobitnik je nagrada “Veselin Lučić” (za najbolje naučno delo na Univerzitetu u Beogradu), “Borislav Stevanović” (za naučni dorinos psihologiji), “Živorad – Žiža Vasić” (za popularizaciju savremene psihologije), kao i “Radoje Domanović” (za doprinos tumačenju satire).