Tiranin Banderas – Roman o vrućoj zemlji

Tiranin Banderas (1926) je roman o izmišljenoj latinoameričkoj zemlji koja najviše podseća na Meksiko, no pre bi se mogao shvatiti kao prikaz ma koje latinoameričke diktature i izraz autorovih zalaganja za emancipaciju Indijanaca na južnoameričkom kontinentu. Sam lik Tiranina Banderasa inspirisan je brojnim istorijskim ličnostima, od konkistadora Lopea de Agirea do meksičkog dikaktora Porfirija Dijasa. Roman o diktatoru, silom tragičnih prilika na južnoameričkom kontinentu, ima izrazito bogatu tradiciju kao sprecifičan književni žanr u hispanoameričkoj književnosti, koji je kasnije iznedrio takva remek-dela kao što su Jesen patrijarha Garsije Markesa ili Ja, vrhovni Augusta Roe Bastosa.

U Tiraninu Banderasu, kao predstavnici Španaca pojavljuju se, u izrazito negativnom svetlu, don Seles, bogati zemljoposednik, don Kintin Pereda, zelenaš, i baron od Benikarlesa, španski gej ministar, dekadentna i groteskna figura zanesenjaka suštinski nezainteresovanog za politička previranja u zemlji. Indijance predstavljaju dva oprečna lika – sam Tiranin, koji se odnosi s prezirom prema svojoj rasi i njenim kapacitetima i Sakarijas koji ponukan lično pretprljenom nepravdom, ustaje protiv tiranije. Tu su još i Kreolci, koji se iz manje ili više idealističkih razloga okreću protiv Tiranina. No Tiranin Banderas transcendira specifične istorijske okolnosti za koje se vezuje radnja romana kao vanvremeni izraz pobune protiv ugnjetavanja i kolonijalizma.

Ramon del Valje- Inklan bio je španski dramski i prozni pisac, pesnik i novinar, predstavnik hispanskog modernizma, posebno u svojim ranim delima, i pripadnik čuvene Generacije ’98, oštro kritične prema španskom društvu svog doba, koju su, između ostalih, sačinjavali i Migel de Unamuno, Pio Baroha, Ramiro de Maestu, Anhel Ganivet, Asorin.