Tragedija inicijacije ili Nepostojani princ

Autor izdvaja jedan generički obrazac koji se periodično javlja u istoriji tragedije i koji određuje kao “tragediju inicijacije”. Reč je o egzistencijalnoj “zaglavljenosti” mladog muškog junaka u tranziciji između mladosti i zrelosti, što dovodi do, po njega, fatalnog raspleta. Težinu njegovog položaja pojačava i to što je on u svim slučajevima, osim u jednom, knežević ili kraljević, neko od čije sudbine zavisi i sudbina zajednice. Tragičko jezgro njegovog položaja je u tome što ulazak u svet odraslih podrazumeva odricanje od nekog oblika iskonske nevinosti: društvo od njega traži da ubije, laže, sveti se… Autor sagledava “tragediju inicijacije” kao situaciju imanentnu ovom žanru, ali i kao univerzalnu egzistencijalnu situaciju, što mu omogućava da spisak analiziranih dela proširi i jednom komedijom, Molijerovim Mizantropom, i jednom tragikomedijom, Leonsom i Lenom. Pored njih, predmet ove analize su i Euripidov Hipolit, Šekspirov Hamlet, De Miseov Lorencaćo i Šilerov Don Karlos.