Trešnje s groblja

Roman Trešnje s groblja, objavljen je 1910. godine, i jedan je od najlepših dela španske književnosti XX veka. Ovim delom započinje faza književne zrelosti njegovog autora, čuvenog pisca Gabriela Miroa. Miro nam govori o ljubavnoj vezi između mladog studenta inženjerstva, Feliksa de Valdivije, lepog, šarmantnog i osećajnog mladića, i Beatris, starije žene izvanredne lepote, nesrećno udate, koja će naići na nerazumevanje i osudu u društvu u kom dominiraju tradicionalne vrednosti. Radnja se odvija na valensijskoj obali s početka XX veka. Priča nam donosi neočekivan, tužan, ali u isto vreme i lep kraj. Feliks umire i sahranjen je na groblju Posuna, poznatom po stablima trešanja čije voće, iz poštovanja ili gađenja, niko ne jede. Beatris i Isabel, koja je takođe volela Feliksa, posećuju njegov grob i jedu plodove „svetih stabala”, i na taj način povezujući voljenu osobu sa plodovima trešanja.

Gabriel Miro Ferer (1879–1930), bio je jedan od najpoznatijih španskih pisaca XX veka. Rođen je u Alikanteu. 1900. godine završio je studije prava na Univerzitetu u Granadi i na Univerzitetu u Valensiji. Fokusirao se uglavnom na pisanje romana, ali takođe je sarađivao sa velikim brojem novina. Autor je više od 20 romana. Većina kritičara veruje da književna zrelost Gabriela Miroa započinje s delom Trešnje s groblja (1910), čija se radnja vrti oko tragične ljubavi preosetljivog mladića Feliksa Valdivije i starije žene Beatris, i dočarava atmosferu sladostrašća i lirskog intimizma. Bogat i poetičan jezik, filozofske i teološke ideje i suptilna ironija, neke su od glavnih karakteristika njegovih dela. Miro je više voleo da se usredsredi na intimni svet svojih likova i njegov razvoj, na unutrašnje odnose između svega u njihovom okruženju i načina na koji vremenom evoluiraju.