Unutrašnjost

Svojom trećom knjigom Mića Vujičić ulazi na književni teren nešto rasterećenijeg šuta. S pravom.

Tekst Unutrašnjosti prati sopstvenu duboko utemeljenu logiku, ne obazirući se na restlove koje oko sebe nesebično rasipa. I taman kada posumnjate u ispravnost ovakvog prosedea, postane vam jasno da je knjiga i napisana na dobro promišljenim zakonima pačvork-sećanja koja od života, naknadno, tvore međusobno nezavisne slike, majušne celine, iskopane iz priličnih dubina, a koje opet, na kraju, utiču u zajedničku reku. Na isti način su (ne)zavisni od realnosti i likovi i njihova imena – neka vrlo znana (Kiš, Zafranović…), nepoznata, izmišljena i ona autoru najomiljenija – obeležena inicijalima. Kao i mesta dečaštva. I čitav život se odjednom učini kao jedan inicijal, koji nudi neizmernu slobodu poigravanja sobom i junacima.

M. V. i dalje hoda vojvođanskom ravnicom, i dalje lokalno prenosi u univerzalno, fikciju u stvarnost, detinjstvo u sadašnjost. Porodično sećanje postaje priča o napuštenim kućama i čitavim mestima, o kućama–grobovima, o odlascima bez povratka, preseljenjem na ovaj ili onaj svet.

Luk od M(okrina) i K(ikinde) do njujorških Kula bliznakinja izgrađen je od sete koja povezuje unutrašnjost duše sa unutrašnjošću svoga kraja.

Roman se zapravo kreće između dve bine na kojima se život naizmenično otvara i zatvara, između dva slikovita autorova citata: “Napuštene kuće u unutrašnjosti otvaraju se kao švajcarski vojnički nož” i “Romani napisani u jednoj rečenici ponekad se otvaraju poput sardina…”

Sva sreća, znamo; da bi se nešto otvorilo, prethodno mora biti zatvoreno. Kao knjiga. Tako se, uostalom, rađa radost čitanja.

Vladislav Bajac

Mića Vujičić je rođen 1979. godine u Mokrinu.

Autor je romana Oštar start (2010) i zbirke priča Ronjenje na dah (Geopoetika, 2014).

Novinske članke pisao je za Mokrinske novine, Kikindske novine, Dnevnik, Danas, Blic, Politiku, Plejboj, Feral tribjun, Politikin zabavnik, nedeljnik NIN.

Dobitnik je stipendije iz Fonda “Borislav Pekić”.

Oštar start (Tackling Foul) objavljen je na engleskom jeziku prvobitno u okviru Geopoetikine edicije Serbian Prose in Translation, a potom i kod američkog izdavača Blooming Twig Books, kao i na slovenačkom i arapskom. Neke od njegovih kratkih priča prevedene su na mađarski i nemački jezik.