Vrt večnosti

Poezija Metina Džengiza problematizuje stanovišta i izazove tradicionalnih poetika, postavlja pitanja i oblikuje teme iz savremenog sveta, pritom nastojeći da ih izrazi u skladu sa realnošću života, a da ujedno sačuva lirsku autorefleksivnost. Drugim rečima, intimizam Džengizove poezije uvek podrazumeva ili priziva širi društveni kontekst; poezija toga pesnika zapravo je neprestani dijalog sa sopstvenom senkom, sa drugim , „ja”, sa kulturom i znakovima vremena u kojem nastaje. Tom osobinom Metin Džengiz svrstava se među stvaraoce koji poeziju ne vide kao zasebno ostrvo u haosu modernog sveta, već upravo kao jezički sugestivno artikulisan način prevazilaženja tog haosa, i svih iskušenja sa kojima se čovek našeg doba susreće. Naporedo sa pisanjem stihova Džengiz se u ranijim fazama svoga rada bavio i književnom kritikom, da bi skorije decenije osim pisanju pesama posvetio opštijim raspravama o prirodi pesničke umetnosti, uključujući njoj imanentne teme stila, forme, stvaralačke poetike, religije, socijalizma, modernizma itd. iskazujući poseban interes za vrste, značaj i ulogu poetskih slika, pri čemu za to često nalazi polazište i primere iz dela velikog turskog pesnika Nazima Hikmeta. Osim književnim stvaralaštvom Džengiz se bavi i prevođenjem, kao i uredničkim, publicističkim i izdavačkim radom. Njegove pesme su objavljene u mnogim svetskim časopisima i prevedene su na više od trideset jezika, između ostalih i na francuski, engleski, nemački, hindi, španski, italijanski, arapski, srpski, japanski, vijetnamski… Sve to preporučuje ga za dobitnika Evropske nagrade za poeziju „Petru Krdu”.

Iz obrazloženja Žirija