Zemlja zemlja

Poetski rukopis Marka Pogačara iznimno je kompleksan ili, kazano njegovim riječima: pjesma je gusta stvar. zavjesa s uzorkom. Misao mu se račva u raznim smjerovima, razvija se fragmentarno, okružena je spletom aluzija i asocijacija, retoričkim vatrometom govornika koji nudi i skriva tragove, koji se umješno kreće između izgovorenog i prešućenog, teksta i svijeta, poetike i politike.

(Krešimir Bagić)

Zavodljivo je ono što je barem mutno, nejasno pa i tamno, a Pogačar je majstor zavođenja. M. Pogačar je, naravno, opet napravio dobru knjigu, bitno izvan pisma generacije i njenog trenutačnog dosega.

(Branko Maleš)

Pogačarova poezija je originalna, slojevita, čita se i interpretira na više razina, bogata je referencama. (…) Kao Brodsky, Pogačar se u svojim pesmama okreće istoriji, ali u tom toku svesti ponekad više podseća na Johna Ashberyja i veselu ludost pesništva Tomaža Šalamuna.

(Martín López-Vega)

Marko Pogačar pesnik je ekspresivne snage i egzaktnosti. Uspeva u gotovo svakoj pesmi da budebiti bilo intenzivan i frapantan do „skandala“, bilo sumoran i inteligentan, bilo da miješa sve te odlike u poetskim vrtlozima s kojima nema šale.

(Claudiu Komartin)

Pogačarove pesme su masivne, no nikad izdeljane iz jednog komada. Nalik granitnom bloku iznova sastavljenom iz krhotina.

(Mario Osterland)