Zona prelaska. O kraju postkomunizma

“Ali praznina o kojoj je tu reč jeste praznina bigotske vere u boga, vere bez ljubavi koja je svoju krajnju legitimaciju pronašla u vlastitom antagonističkom potencijalu. Oni rasuti i usamljeni članovi društva koje se raspada, a koji se danas iznova okupljaju oko religije, ne čine to da bi se ogrejali ljubavlju božjom, nego da bi obnovili svoju društvenost u antagonizmima koje religiozna vera proizvodi svojim kulturnim prevodima. Tu dakle nije reč o toplini ljubavi prema bogu, već je, naprotiv, reč o posve ljudskoj, pa dakle i političkoj hladnoći koja ljude iznova vodi do religiozne vere. Vera može biti hladnija od mržnje. Zato je danas postala tako moćna, pa puna samopouzdanja može da maršira u budućnost praćena dobro poznatom muzikom, mega hitom naše postsekularne ere: bog ‘will tear us apart again’.”

Boris Buden

Boris Buden rođen je 1959, u Zagrebu. Na Zagrebačkom sveučilištu diplomirao je filozofiju, uz dopunske studije marksizma. Doktorirao je iz teorije kulture na Univerzitetu Humbolt u Berlinu. Prevodio je Frojda (“Pronađena psihoanaliza”, te “Budućnost jedne iluzije i drugi spisi”) i Lorencera (“Intimnost i socijalna patnja”). Eseje je tokom devedesetih objavljivao uglavnom u “Arkzinu”, čiji je bio i urednik. Objavio je knjige eseja “Barikade” (dva izdanja, 1996/1997), te “Kaptolski kolodvor” (2001). “Fabrika knjiga” je 2007. objavila njegovu knjigu “Vavilonska jama. O (ne)prevodivosti kulture”. Živi i radi u Berlinu.